GLOSSARY
Chindōgu (珍 道具) είναι η ιαπωνική τέχνη της εφεύρεσης έξυπνων καθημερινών συσκευών που μοιάζουν με μια ιδανική λύση για ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, μόνο που στην πραγματικότητα, είναι άχρηστες.
Κυριολεκτικά μεταφρασμένο, chindōgu σημαίνει ασυνήθιστο εργαλείο. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον Kenji Kawakami, έναν Ιάπωνα εφευρέτη και συντάκτη του περιοδικού "Mail Order Life". Ο ίδιος ο Kawakami είπε ότι μια πιο κατάλληλη μετάφραση είναι "παράξενο εργαλείο". Στη συνέχεια, ο Dan Papia παρουσίασε την έννοια του chindōgu στον αγγλόφωνο κόσμο και το έκανε δημοφιλές ως μηνιαίο χαρακτηριστικό στο περιοδικό του "Tokyo Journal", ενθαρρύνοντας τους αναγνώστες να στείλουν ιδέες. O Kawakami και o Papia συνεργάστηκαν στο βιβλίο αγγλικής γλώσσας "101 Οι άχρηστες ιαπωνικές εφευρέσεις: Η τέχνη του Chindōgu το 1995".
Η τέχνη των έξυπνων συσκευών που είναι άχρηστες
Chindōgu (珍道具)
Συνήθως χρησιμοποιείται από άλλους πολιτικούς χώρους (μαζί με τους όρους μπάχαλοι, φρικιά), αλλά και από αναρχικούς άλλων
αποχρώσεων. Αλλιώς λέγονται και νετσαγιεφικοί, από τον Ρώσο αρχιμηδένι Νετσάγιεφ.
Πηγή: https://www.slang.gr/lemma/24274-mideni
Σλανγκική διατύπωση που δηλώνει τον αναρχικό μηδενιστή
Μηδένι
Ένας από τους πιο πρώιμους δυτικούς φιλόσοφους που θεώρησαν το "τίποτα" ως ιδέα, ήταν ο Έλληνας της σχολής του μονισμού, Παρμενίδης (5ος αιώνας π.Χ.). Είπε πως το τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει, λόγω του εξής λογικού συλλογισμού: Για να μιλήσει κανείς για κάτι, πρέπει να μιλήσει για κάτι που υπάρχει. Από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να μιλήσει για κάτι στο παρελθόν, αυτό το πράγμα μάλλον συνεχίζει να υπάρχει (κατά μία έννοια) τώρα, και από αυτό, ο Παρμενίδης καταλήγει στο ότι δεν υπάρχει η αλλαγή. Κατέβασε δωρεάν το βιβλίο Μεταμορφώσεις της Σκέψης - Ηράκλειτος- Παρμενίδης
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1
Τι υποστήριζε ο φιλόσοφος Παρμενίδης για την έννοια του τίποτα
Το τίποτα κατά Παρμενίδη
«Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος" .
Όσον αφορά την πρώτη μορφή ελευθερίας: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», του Καζαντζάκη τη βρίσκουμε σχεδόν αυτολεξεί στον Κύπριο κυνικό φιλόσοφο Δημώνακτα, που ζούσε στην Αθήνα το δεύτερο αιώνα μ.Χ. Γνωστή είναι η προσπάθειά του για μια εσωτερική ανεξαρτησία. Κατά το Δημώνακτα ελεύθερος είναι αυτός που δεν ελπίζει τίποτε και δεν φοβάται τίποτε.
Πηγή: https://antikleidi.com/2012/02/03/kazantzakis/
Σχεδόν πανομοιότυπη Η περίφημη έκφραση του Καζαντζάκη, από τον Κύπριο κυνικό
Το τίποτα του Δημώνακτα στον Καζαντζάκη
Η έννοια του μηδενός έφερε φιλοσοφικές διαμάχες και ερωτηματικά καθώς ως έννοια συνδέεται με το ουδέν αλλά δεν ταυτίζεται με αυτό, καθώς ως αριθμός έχει υπόσταση, είναι κάτι, σε αντίθεση με το (ολοκληρωτικό) τίποτα (ουδέν).Στην ελληνική γλώσσα, η λέξη «μηδέν» προήλθε από τη φράση «μηδέ ἕν», δηλαδή ούτε ένα. Ευρήματα δείχνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες φαίνεται να ήταν αβέβαιοι για το αν η υπόσταση του μηδενός είναι αριθμός. Για το συγκεκριμένο θέμα αναρωτιούνταν: «Πώς μπορεί το τίποτε να είναι κάτι;», οδηγώντας σε φιλοσοφικές και θρησκευτικές διαφωνίες πάνω στη φύση και την ύπαρξη του μηδενός αλλά και του κενού, μέχρι το Μεσαίωνα. Τα παράδοξα του Ζήνωνα του Ελεάτη εξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό στην αβεβαιότητα της ερμηνείας του μηδέν.
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
οι αρχαίοι Έλληνες ήταν αβέβαιοι για το αν η υπόσταση του μηδενός είναι αριθμός
Είναι το Μηδέν αριθμός;
Ο άχρηστος, ο ρεμπεσκές, αυτός που δεν ξέρει τη δουλειά του.
Πρόκειται για την πρώτη σε συχνότητα έκφραση υποτίμησης στη Λέσβο.Σημασία πρέπει να δίνεται και στην προφορά του: το -ια- προφέρεται όλο μαζί προσθέτοντας από μπροστά και ένα ανεπαίσθητο -γ-.
Παράδειγμα:
Μην τα περνάς από κει τα καλώδια, βρε αδιαφόρετε, θα γίνει βραχυκύκλωμα!
Αδιαφόρετο είναι τούτο το μωρό, του 'πα να ταΐσει τα κακνιά κι αυτό παίζει την τσιλίκα.
Πηγή: https://www.slang.gr/
Η πρώτη σε συχνότητα έκφραση υποτίμησης στη Λέσβο
Ποιός είναι ο Αδιαφόρετος
Ο Λεύκιππος -για τον οποίο σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό- και ο Δημόκριτος από τα Άβδηρα, οι γνωστότεροι των Ατομικών φιλοσόφων, θεωρούσαν πως το κενό υπάρχει ως χώρος δίχως ύλη, αντίθετα από τους Ελεάτες που θεωρούσαν ότι αυτό που δεν υφίσταται δεν μπορεί να υπάρχει. Η μεγάλη καινοτομία των ατομικών φιλοσόφων είναι ότι θεώρησαν το κενό ως «ον», σε σχέση με τους προγενέστερους που θεωρούσαν το κενό ως «μη ον». Ή αλλιώς, στους ατομικούς το «μη ον» έδωσε τη θέση του σε κάτι που υπάρχει, το κενό. Σε αυτό το κενό περιέχεται άπειρος αριθμός αδιαίρετων μονάδων (άτομα)[2] αποτελούμενα μεν από αδιαφοροποίητο υλικό, αλλά διαφορετικά ως προς το μέγεθος και το σχήμα. Κινούμενα ποικιλότροπα σε τυχαίες τροχιές, έρχονται σε επαφή με παρόμοια άτομα και σχηματίζουν τον αισθητό κόσμο.
Η μεγάλη καινοτομία των ατομικών φιλοσόφων είναι ότι θεώρησαν το κενό ως «ον»
Τι είναι το Κενό;
H Śūnyatā (κενότης) είναι μια κατάσταση του μυαλού σε ορισμένες μορφές του Βουδισμού (βλ Nirvana, mou, και Bodhi). Η επίτευξη του «τίποτα» ως κατάσταση του νου σε αυτή την παράδοση επιτρέπει σε κάποιον να εστιάζει τελείως σε μια σκέψη ή δραστηριότητα σε ένα επίπεδο έντασης που δεν θα ήταν σε θέση να επιτύχει εάν σκεφτόταν συνειδητά. Ένα κλασικό παράδειγμα αυτού είναι ένας τοξότης που προσπαθεί να σβήσει το μυαλό και να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις για να επικεντρωθεί καλύτερα στην βολή. Ορισμένοι συγγραφείς επεσήμαναν ομοιότητες μεταξύ της βουδιστικής αντίληψης για το τίποτα και των ιδεών του Martin Heidegger και των υπαρξιστών όπως ο Sartre , αν και οι ίδιοι οι φιλόσοφοι δεν έκαναν ρητά αυτή τη σχέση.
Σε μερικές Ανατολικές φιλοσοφίες, η έννοια του "τίποτα" χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση ανυπαρξίας του Εγώ, στην οποία κάποιος αντιλαμβάνεται πλήρως τη δική του μικρότητα όπου το δικό του Εγώ διαχέεται στον Κόσμο.
Η κενότητα του Νού